رئیس هیئت مدیره انجمن صنفی خبرنگاران و روزنامه‌نگاران ایران گفت: فضای رسانه‌ای کشورمان از هنر نوشتار صحیح دور شده است؛ یعنی همان‌چیزی که در قدیم به آن توجه زیادی می‌شد، هنر درست‌نوشتن و حرفه‌ای‌نوشتن ...
به گزارش پایگاه اطلاع رسانی انجمن صنفی خبرنگاران و روزنامه نگاران ایران؛ به تازگی توسط سیدرضا صالحی امیری؛ وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی، هیئت امنای صندوق اعتباری هنرمندان مشخص شدند که از خانه تئاتر، اصغر همت، از خانه موسیقی، حمیدرضا نوربخش و از خانه سینما، منوچهر شاهسواری در آن حضور دارند اما متاسفانه مجموعه وزارت ارشاد، در گزینش اعضای هیئت امنای این صندوق، به دو قشر توجه نکرد؛ روزنامه‌نگاران و اهل قلم. رئیس هیئت مدیره انجمن صنفی خبرنگاران و روزنامه‌نگاران ایران در این‌باره می‌گوید: «صندوق هنرمندان به جهت پشتیبانی و حمایت از قشر زحمتکش خبرنگاران و روزنامه‌نگاران و البته هر هنرمندی که اهل قلم است، ایجاد شد تا بتواند به آنها سرویس‌هایی بدهد. پیشتر نیز حرکت‌هایی در این زمینه انجام شده بود. برای مثال، سامانه‌ای راه‌اندازی کردند و اهل قلم آثار خود را به آنجا ارائه می‌کردند. این آثار به شکلی منطقی، علمی و حرفه‌ای مورد بررسی قرار می‌گرفت و در نهایت، رزومه و سابقه‌ای برای افراد مشخص و طبق آن سابقه و سنوات، تسهیلاتی هم برای صاحبان آثار درنظر گرفته می‌شد. این روند اگر به‌سمت سیاسی‌بازی می‌رفت، خراب می‌شد. بنابراین، باید افرادی در این تصدی قرار می‌گرفتند که با فضای هنر و روزنامه‌نگاری آشنا باشند.» محمدمهدی دانی، با اشاره به اینکه وقتی در معاونت مطبوعاتی، شخصی چون حسین انتظامی که از اهالی خبر و رسانه بود، سکان را به‌دست گرفت، اوضاع بهتری را شاهد بودیم، ادامه می‌دهد: «آقای انتظامی یک‌سری حرکت‌های منطقی و خوب انجام داد. برای مثال، عنوان کرد که برگزاری جشنواره‌ها را نباید دولت انجام دهد و این‌کار را باید به ان.جی.او‌ها و انجمن‌ها واگذار کرد. ما آمدیم و این‌را برای اولین بار، سال گذشته انجام دادیم. حرکت دیگر، صورت دادن رتبه‌بندی سایت‌ها و پایگاه‌‌های خبری معتبر و رسمی کشور بود که طبق نظرات کارشناسی از سوی نخبه‌ها، پیشکسوت‌ها و اساتید و نمایندگان همین حوزه طراحی شد. طی جلساتی، پارامترهایی مشخص کردیم تا اگر منابع خبری و رسانه‌ها این قابلیت‌ها را داشتند، از اولویت‌هایی برخوردار شوند. برای مثال، یک خبرگزاری با 20 نیرو آن هم بدون هیچ نمایندگی در هیچ استانی! امتیاز بالایی می‌گرفت؛ در حالی‌که یک خبرگزاری با 400 نیرو و دفاتر نمایندگی در استان‌های مختلف، امتیازی به آن صورت نمی‌گرفت. خب البته که در این مسیر ایرادات و اشکالاتی هم بوده و باید برطرف شود؛ اما فی‌نفسه عمل خوبی بود. در حرکت بعدی، خبرنگارها را مورد ارزیابی و شناسایی قرار دادند؛ هم در ابعاد آموزشی و هم سوابق کاری تا غربال شوند. اینها کارهای ارزنده‌ای بود؛ چون خود انتظامی از جنس مطبوعات بود و فضا را می‌شناخت. صندوق هنرمندان هم همین است؛ چون قرار است به قشر فرهیخته سرویس بدهد، باید در راس آن از همین قشر حضور داشته باشند؛ نه از طیف مدیری صرف. هرچند معتقدم نمی‌شود زود قضاوت کرد». دانی در پاسخ به اینکه آیا بهتر نبود در چنین تشکلی، از صنف روزنامه‌نگاران هم نماینده‌ای حضور می‌داشت، می‌گوید: «باید به روند فعالیت نگاه کرد. گاهی همفکری‌هایی که صورت می‌گیرد چون اساسا اعضا از صنف خیلی دوری نیستند، به‌نفع همه گروه‌ها هست؛ مگر آنکه جریان فکری خاصی را بخواهند دنبال کنند. هنوز زود است که قضاوت کنیم و بگوییم چون صرفا از حوزه رسانه در این هیئت امنا کسی نیست، پس نتیجه مطلوبی حاصل نمی‌شود. منطق این بوده که برای صندوق هنرمندان از بچه‌های هنر استفاده شود که شده است». وی درباره نگاهش به افق مطبوعات کشور، توضیح می‌دهد: «فضای رسانه‌های کشور در حال حاضر، یک سری مزایا دارد؛ مانند استفاده از فناوری‌های نوین و خلاقیت‌های روز یا یک‌سری ابزارها که جذابیت را برای مخاطب بالا می‌برد. با این‌حال، حقیقت امر اینکه فضای رسانه‌ای کشورمان از هنر نوشتار صحیح دور شده است؛ یعنی همان‌چیزی که در قدیم به آن توجه زیادی می‌شد. هنر درست‌نوشتن و حرفه‌ای‌نوشتن؛ از نگارش خبر تا تیتر زدن مناسب، مغفول مانده است. خبرنگاران جوان فعلی، اهتمام به این قضیه نمی‌دهند و این، آسیب است. در شش‌سالی که در انجمن هستیم، تمام هم و غم‌مان را روی آموزش گذاشته‌ایم. تاکنون ١٣ دوره به ظرفیت 790 نفر برگزار کرده‌ایم؛ یعنی سالی دو بار آموزش داشته‌‌ایم و در هر دوره روی اصول اولیه پافشاری کرده‌ایم. در فضای رسانه‌ای کنونی ما، اصول حرفه‌ای جایی ندارد و خبرنگاران سمت آموزش صحیح نمی‌روند؛ همه شده‌اند نویسنده‌های تجربی که تنها با قرارگرفتن در فضای رسانه می‌خواهند به سرعت کار یاد بگیرند. به نوعی فعالیت‌ها، دیگر ریشه‌ای و پایه‌ای نیستند». وی با اشاره به این موضوع که مسئله بعدی، بحث عدم مطالعه است، می‌افزاید: «قدیمی‌های روزنامه‌نگاری، اهل مطالعه بودند؛ اما الان این طور نیست. یک زمانی کلی طول می‌کشید تا طرف در خبرنویسی به مهارت برسد و کارش چاپ شود؛ الان یک جاهایی به سرعت، هر خبر از هر نویسنده‌ای روی خروجی سایت می‌رود؛ آن هم بدون تعمق و تفکر و توجه؛ در نتیجه وهم طرف را برمی‌دارد که خبرنگار است! اینها آسیب‌زاست». دانی درباره رصد اخبار کذب و شایعات در فضای مجازی نیز می‌گوید: «پیشتر، معاونتی در ارشاد بود که محتوای فضای مجازی را رصد می‌کرد و موارد نامناسب را برای تذکر و برخورد، به مقام‌های مربوطه گزارش می‌داد. الان نمی‌دانم چقدر این مجموعه فعال است اما به نظرم با این وضعیت جدید که عرصه فضای مجازی در حال گسترش است و نمی‌توان جلویش را گرفت، باید فکری مناسب کرد؛ البته منظورم روش حذفی و قهری نیست؛ بلکه نیاز به آموزش و فرهنگ‌سازی‌ست. در بحث قوانین مطبوعاتی ما هست که به جهت جلوگیری از هتک حرمت، نباید هر چیزی را منتشر کرد؛ منتهی سایت‌هایی هستند بی آنکه بدانیم عقبه‌شان چیست، از اصول، رسالت و وظیفه‌شان عدول کرده‌اند؛ سایت‌هایی ایجاد شده که چیزهایی را منتشر کنند تا آبرویی ببرند و برملاسازی کنند! راه مقابله با آنها جلوگیری نیست. باید فرهنگ‌سازی کرد. مقابله غیراصولی به‌معنی این است که فضای مجازی یعنی بستر بی‌ادبی و ترویج همین تفکر، خودش کاری ضد فرهنگی است.» منبع: روزنامه سایه